W sobotę 2 kwietnia 2016r. roku odbyła się 11 edycja Sztafety Papieskiej Oświęcim – Wadowice dla upamiętnienia rocznicy śmierci św. Jana Pawła II. Słowa Papieża Polaka” Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali” były mottem tegorocznej edycji. Impreza sportowa wydaje się być idealnym sposobem uczczenia pamięci św. Jana Pawła II. Sam w młodości trenował piłkę nożną a w późniejszych latach jeździł na nartach i chodził po górach. Dodatkowo w letniej rezydencji w Castel Gandolfo zlecił wybudowanie basenu. Jan Paweł II był bowiem pierwszym papieżem, który otrzymał złoty medal Orderu Olimpijskiego. Jako pierwszy papież zasiadł też na stadionie podczas meczu piłkarskiego Włochy – Reszta Świata w 2000 roku jako kibic. Podczas spotkania ze sportowcami Jan Paweł II powiedział: „Potencjał ukryty w sporcie sprawia, że jest on szczególnie ważnym narzędziem integralnego rozwoju człowieka oraz czynnikiem niezwykle przydatnym w procesie budowania społeczeństwa bardziej ludzkiego. Poczucie braterstwa, wielkoduszność, uczciwość i szacunek dla ciała - stanowiące z pewnością niezbędne cnoty każdego dobrego sportowca - przyczyniają się do budowy społeczeństwa, gdzie miejsce antagonizmów zajmuje sportowa rywalizacja, gdzie wyżej ceni się spotkanie niż konflikt, uczciwe współzawodnictwo niż zawziętą konfrontację „ Dzień 2 kwietnia dla chrześcijan, zwłaszcza polskich, jest dniem szczególnym ze względu na odejście do Domu Pana naszego umiłowanego Papieża – Jana Pawła II. Bieg papieski łączy w sobie wartości zarówno sportowe, jak i duchowe. Tegoroczny Bieg Papieski niewątpliwie jest wydarzeniem, który, wpisuje się w drugą rocznice kanonizacji, pokazuje również, jak ważne są te wartości, których symbolem był Jan Paweł II: wytrwałość, dążenie do celu, aktywność. Biegnąc pokazaliśmy , że życie aktywne jest wartościowe. 
W Szkole Towarzystwa Salezjańskiego nastąpiła odprawa biegaczy , następnie w Sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych przed obrazem Wspomożycielki Wiernych proboszcz ks. Marek Głuch udzielił błogosławieństwa uczestnikom sztafety i wspólnie odśpiewaliśmy ulubioną pieśni Karola Wojtyły „ Barkę”. Przed wyruszeniem na trasę była pamiątkowa fotka pod pomnikiem założyciela Zgromadzenia Salezjańskiego św. Jana Bosko.. Tradycyjnie w uroczystości uczestniczył Prezydent Miasta Oświęcimia Janusz Chwierut, jak również Starosta Powiatu Oświęcimskiego Zbigniew Starzec.
Start nastąpił spod pomnika przy Sanktuarium Wspomożycielki Wiernych przy ulicy Jagiełły. Biegacze pokonali 32-kilometrową trasę biegnącą z Oświęcimia, przez Włosienicę , Przeciszów, Łowiczki , Zator , Rudze, Graboszyce, Radoczę, Tomice, aż do rynku w Wadowicach, gdzie złożyliśmy wiązankę kwiatów pod pomnikiem Papieża Polaka. Miłym zaskoczeniem uczestników sztafety było przyjecie nas przez księdza infułata Jakuba Gila byłego proboszcza bazyliki Ofiarowania Najświętszej Marii Panny w Wadowicach (obecnie emerytowany proboszcz) na placu przed kościołem. Były wspomnienia o papieżu o jego roli dla chrześcijaństwa dla Polski i całego świata. „Tu, w tym mieście, w Wadowicach, wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i studia się zaczęły, i teatr się zaczął, i kapłaństwo się zaczęło” - mówił Jan Paweł II w Wadowicach w 1999 r. W rynku, który dziś nosi nazwę placu Jana Pawła II , pod numerem 15 była cukiernia Karola Hagenhunera, która słynęła z doskonałych ciastek, przede wszystkim z kremówek. Jednak w całym kraju kremówka stała się słynna po pielgrzymce w 1999 r. „A tam była cukiernia. Po maturze chodziliśmy na kremówki. Że myśmy to wszystko wytrzymali, te kremówki po maturze...” - mówił rozmarzony Jan Paweł II do zgromadzonych na rynku w czasie niezapomnianej pielgrzymki. W Wadowicach zostaliśmy zaproszeni przez organizatorów na papieskie ciastko w restauracji „Ogrodowa”egacze pokonali 
Zainteresowanie ludzi kremówkami w Wadowicach jest wszechobecne. „ Są dziś swego rodzaju świętością gdy pielgrzymi nawiedzają Wadowice, przybywają do kościoła, a potem obowiązkowo idą na kremówki - opowiadał ks. inf. Jakub Gil. W biegu wzięło udział łącznie 50 biegaczy z Oświęcimia oraz okolic.
Bieganie to odseparowanie się od codziennych problemów i odpoczynek dla umysłu, w czasie biegu można wsłuchać się w ciszę, która tam panuje. Możemy sobie pewne rzeczy przemyśleć w ciszy i spokoju. Bieganie to łatwa i prosta czynność, a zaspokaja tyle potrzeb, tyle regeneruje w środku człowieka, w sercu. Pozwala realizować wartości, którymi żyjemy, które pragniemy utrzymać i rozwijać. Wreszcie bieganie uruchamia tak różne motywacje. Wielu biega, by uciec np. przed nałogami biega, by stawać się lepszym człowiekiem. Bo przecież bieganie otwiera nas na innych ludzi, dodaje sił w ciężkich chwilach, jest dodatkową radością w momentach prosperity.
Pogoda dopisała i mogliśmy nie tylko pięknie spędzić sobotnie przedpołudnie, ale i w czasie biegu podziwiać m.in. malownicze tereny, zróżnicowany, pagórkowaty teren . Była to zatem towarzysko-duchowa impreza połączona z integracją, która jest bardzo ważna w naszym bieganiu, a często mniej lub bardziej pomijana. Lubimy ludzi, którzy płoną pasją uprawiania różnych sportów. życie bez pasji czyni człowieka bardzo ubogim; to jedna z największych krzywd jakie człowiek może sobie wyrządzić w życiu. Szaleństwa sportowe mają cudowny urok, szczególnie te amatorskie. Można o nich śnić, marzyć, tęsknić. Dzięki bieganiu bardziej się wierzy w ludzi. Wszyscy Ci, którzy są wokół. nas biegających, to cudowni ludzie, których czasami mało znamy, a czujemy, jakby to była najbliższa rodzina.
Imprezę zorganizował Klub Biegacza "Zadyszka"przy finansowym wsparciu Starostwa Powiatowego w Oświęcimiu oraz Urzędu Miasta Oświęcim.
Bogdan Gaweł
W sobotę (2.04) po raz jedenasty odbyła się Sztafeta Papieska z Oświęcimia do Wadowic, organizowana przez oświęcimski Klub Biegacza "Zadyszka". Wzięło w niej udział 50 osób. W ten sposób biegacze od ponad dekady przypominają o rocznicy papieża wadowiczanina.
Kiedy w październiku 2014r. poszły wici ,że Miasto otrzymało zaproszenie do udziału w sztafecie biegowej na forum Zadyszki nie wywołało to specjalnego poruszenia chociaż zdawałoby się ,że to całkiem interesująca propozycja. Niemniej kilka osób zadeklarowało swój akces i po kilku zawirowaniach m.in. zmiana władz w Ballan-Mire i kontuzja Margrit wszyscy chętni mogli zacząć się pakować do wyjazdu. Przed wyjazdem okazało się jeszcze ,że wygraliśmy los na loterii i możemy zacząć mówić „przed wylotem” , gdyż decydenci w mieście podjęli decyzję ,że podróż odbędziemy samolotem .Dla kilku z nas miał być to pierwszy lot i to w czasie kiedy w mediach , aż huczy od informacji o kolejnych samolotach które nie doleciały do celu . W sobotę zbiórkę wyznaczono na jakąś nieludzką godzinę - 3.30 rano pod Urzędem Miasta . Wszyscy stawili się punktualnie i po ponad godzinnej jeździe busikiem na lotnisko, odprawie i dwóch godzinach lotu znaleźliśmy się na podparyskim lotnisku Beauvais.
Poniedziałek był dniem na zwiedzanie i poznawania regionu i trzeba przyznać ,że po raz kolejny strona francuska wywiązała się ze swej roli bez zarzutu. Najpierw zwiedzaliśmy piękne ogrody i zamek w Villandry. Zwłaszcza ogrody zrobiły wielkie wrażenie na uczestnikach choć jak zapewniali miejscowi teraz to nie najlepszy okres dla roślin i dopiero w pełni sezonu można cieszyć się cudnymi widokami.
Następny przystanek Katedra Notre- Dame , a po drodze z okien busa oglądaliśmy centrum światowej stolicy mody , które raczej przypominało pchli targ. Za oknami mignął słynny Moulin Rouge ,ale niestety nie ma szans żeby zatrzymać się na dłużej. Wjeżdżamy na Pola Elizejskie i kierujemy się w kierunku Łuku Tryumfalnego – kolejny cudny widok. Tutaj udaje się zaparkować więc skwapliwie korzystamy z okazji do fotografowania. Niestety czas tak szybko mija ,że musimy zacząć przemieszczać się w stronę lotniska , aby nie było problemów z odprawą. Na lotnisku wszystko przebiegało zgodnie z planem do momentu , aż zostaliśmy odprawieni bo wtedy okazało się ,że nasz samolot jest opóźniony ok. 2 godziny i mamy z powrotem przejść do strefy z przed odprawy. Na dodatek właśnie w tej strefie ktoś zostawił swój bagaż bez opieki co skutkowało alarmem i ewakuacją części lotniska. Doliczając jeszcze zwiększenie opóźnienia do prawie trzech godzin nie można było narzekać na brak emocji. Kiedy wreszcie podstawili samolot , zaliczyliśmy jeszcze jedną odprawę i mogliśmy zacząć żegnać się z Francją .Przelot do Katowic minął bez specjalnych wrażeń , choć obsługa straszyła turbulencjami spowodowanymi przez wiatr. Drogę z Katowic do Oświęcimia pokonaliśmy czekającym na nas busem no i trzeba było się żegnać . Wszyscy orzekli , że to był naprawdę udany wyjazd i jak tylko będzie okazja to trzeba go powtórzyć .Myślę ,że takie wyjazdy dają możliwość poznania innych nacji , bo choć Francja leży w centrum Europy to jest tam naprawdę niepowtarzalny tygiel kulturowy. Ja osobiście byłem zaskoczony gościnnością i serdecznością z jaka zostaliśmy przyjęci przez stronę francuską . Francuzi mnie urzekli i będę miło wspominał całą eskapadę.